سبک موسیقی سنتی

سبک موسیقی سنتی

به موسیقی‌ای گفته می‌شود که ریشه در فرهنگ، تاریخ و سنت‌های یک ملت دارد. این سبک موسیقی معمولاً شامل ملودی‌ها، سازها و اشعاری است که از نسل‌های گذشته به ارث رسیده و در طول زمان کمتر دچار تغییر شده‌اند. در ایران، موسیقی سنتی (یا موسیقی دستگاهی) یکی از مهم‌ترین سبک‌های موسیقی به شمار می‌رود که بر پایهٔ دستگاه‌ها و نغمه‌های خاصی اجرا می‌شود.

ویژگی‌های موسیقی سنتی ایرانی

1. دستگاه‌ها و آوازها: موسیقی سنتی ایرانی شامل هفت دستگاه (شور، همایون، سه‌گاه، چهارگاه، ماهور، نوا و راست‌پنج‌گاه) و پنج آواز (دشتی، بیات ترک، افشاری، اصفهان و ابوعطا) است.
2. سازهای خاص: این سبک موسیقی معمولاً با سازهایی همچون تار، سه‌تار، کمانچه، نی، سنتور، دف و تنبک اجرا می‌شود.
3. بداهه‌نوازی: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های موسیقی سنتی ایرانی، بداهه‌نوازی است که در آن نوازنده یا خواننده بر اساس یک دستگاه موسیقایی، اجرا را به‌صورت فی‌البداهه و خلاقانه پیش می‌برد.
4. شعرمحور بودن: بسیاری از قطعات موسیقی سنتی بر اساس اشعار شاعران بزرگ ایرانی همچون حافظ، سعدی، مولانا و خیام اجرا می‌شوند.
5. آوازی و سازی: این سبک هم شامل موسیقی سازی (بدون کلام) و هم موسیقی آوازی (با کلام) است که در آن خواننده با تکنیک‌های خاص تحریر و ردیف‌خوانی اجرا می‌کند.

هنرمندان برجسته موسیقی سنتی ایران

• محمدرضا شجریان – استاد مسلم آواز ایران
• شهرام ناظری – ملقب به شوالیه آواز ایران
• علیرضا افتخاری – خواننده پرطرفدار موسیقی سنتی
• حسین علیزاده – آهنگساز و نوازنده تار و سه‌تار
• کیهان کلهر – نوازنده برجسته کمانچه
• پرویز مشکاتیان – نوازنده و آهنگساز سنتور